Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Το ανίκητο και αδάμαστο θηρίο

Ούτε και οι καλύτεροι θηριοδαμαστές δε θα μπορούσαν να το δαμάσουν, κι άμα ξεφύγει και κυκλοφορήσει ελέυθερο; Ανίκητο, δεν παν να το κυνηγήσουν οι καλύτεροι κυνηγοί του κόσμου; Με κανένα τρόπο δε θα μπορέσουν να το νικήσουν και να το υποτάξουν. Επειδή όταν αφεθεί ελεύθερο, δε φτάνει που είναι και αδάμαστο, τότε πως να το περιορίσει κανείς;

Υπάρχει φυσικά μια υπερδύναμη που μπορεί όχι μόνο να το νικήσει, αλλά και να το δαμάσει, όμως πού είναι αυτή; Ποιά είναι κατ’αρχάς (όχι, δεν είναι οι Η.Π.Α.); Το θηρίο αυτό ποιό είναι κι όλας; (ναι, μ’αρέσει το μυστήριο, γι’αυτό πάντα βάζω αυτό το σύνδεσμο «Διαβάστε περισσότερα» κάτω από τις εισαγωγές μου, που σκοπίμως τις κάνω ασαφείς – Διαβάστε περισσότερα λοιπόν, να δούμε!)

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Την μια στιγμή εδώ...

...την άλλη όχι. Τι σου είναι η ζωή βρε παιδάκι μου... Όταν χάνουμε παιδιά γεμάτα ζωή, γεμάτα ενέργεια και πάθος, γεμάτα με θέληση γι’αυτή τη ζωή που μόνο όταν νιώσουμε την απουσία καταλαβαίνουμε την αξία της, τότε τι άλλο μένει να πει κανείς; Τι σου είναι η ζωή...

Κι εμείς τι κάνουμε; Μένουμε πίσω και αναπολούμε τις χαμένες στιγμές, αναλωνόμαστε σε τιποτένιες ανησυχίες, φοβίες και καταστάσεις, κολλημένοι στο παρελθόν αγνοώντας το μέλλον, ακόμη και το παρόν, χάνοντες ευκαιρίες, χάνοντας το ίδιο το νόημα, χάνοντας τη ζωή την ίδια...

Καιρός να ξυπνήσουμε και να ζήσουμε... Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή, μωρό μου... Κι όμως, η ζωή είναι μεγάλη, μην την κάνεις καρναβάλι!