Πανσέληνος

Πανσέληνος απόψε... Ίσως κάποια όνειρα να γίνουν επιτέλους πραγματικότητα απόψε. Άλλωστε, τόσο πολύ περίμεναν κάποιαν πανσέληνο για να πραγματοποιηθούν, καιρός ήταν...

Άλλα ενδεχομένως να χαθούν, όχι ακριβώς μ’αυτήν την έννοια ευτυχώς. Έχοντας χάσει όμως και την τελευταία ελπίδα τους για πραγματοποίηση, παίρνουν την τελική απόφαση να επιβιβαστούν στο φεγγάρι και να αρχίσουν το μεγάλο τους ταξίδι προς τα αστέρια, όπου και θα παραμείνουν, απραγματοποίητα, ανολοκλήρωτα, όχι όμως και ξεχασμένα...

Κάποια άλλα όνειρα όμως βρίσκουν την υπομονή και αντλούν κάθε ουγκιά ελπίδας, ούτως ώστε να περιμένουν την επόμενη πανσέληνο, μπας και... Γι’αυτήν την ελπίδα, όσο μικρή κι αν είναι, του μπας και αλλάξει τίποτα μέχρι την επόμενη πανσέληνο... Μπας και βρουν την ευκαιρία, σε μια επόμενη πανσέληνο, να πραγματοποιηθούν!

Ναι, πανσέληνος απόψε... Πολλά πράγματα συμβαίνουν σε νύχτες με πανσέληνο... Εννοώ εκτός από τα γνωστά, δηλαδή τους λυκάνθρωπους που βγαίνουν στο σεργιάνι, τους βρυκόλακες που στήνουν φαγοπότια, τους βάτραχους που μεταμορφώνονται σε πρίγκηπες και την κάθε σταχτοπούτα που μεταμορφώνεται σε πριγκήπισσα (μην ξεχνάμε και την κάθε κολοκύθα, που αυτές μεταμορφώνονται σε αμάξια πολυτελείας και μη, όλων των μοντέλων).

Όσο δύσκολο κι αν είναι για κάποιον να το πιστέψει, κάποτε συμβαίνουν κι άλλα πράγματα, εκτός των προαναφερθέντων, σε νύχτες με πανσέληνο. Οι άνθρωποι αλλάζουν (όχι σε λυκάνθρωπους, αλλά στον χαρακτήρα τους), έρωτες γεννιούνται (και κάποτε καταστρέφονται), τα αισθήματα πάνε κι έρχονται, ακόμη και ζωές έρχονται στον κόσμο (κι άλλες δυστυχώς φεύγουν), ή με μια κουβέντα, τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ’αυτό μένειν (τα πάντα αλλάζουν, τίποτα δεν μένει ποτέ ίδιο), ιδίως σε νύχτες με πανσέληνο... Και τα όνειρα δεν αποτελούν καμμία εξαίρεση, αλλά μάλιστα κανόνα.

Κάποια όνειρα πραγματοποιούνται, κάποια επιλέγουν να χαθούν για να κρατηθούν αθάνατα κι αξέχαστα και κάποια επιμένουν μέχρι την επόμενη ευκαιρία... Αχ, αυτά τα όνειρα που επιμένουν... Είναι αυτά που μας κρατούν ζωντανούς, αυτά τα όνειρα, μαζί με τις ελπίδες που κουβαλούν τόσο στοργικά. Κάποιες από τις ελπίδες αυτές είναι σαν μικρά βρέφη, που έχουν ολόκληρη ζωή μπροστά τους, ενώ κάποιες άλλες είναι σαν ηλικιωμένες γιαγιάδες, κουρασμένες πλέον από τα πολλά χρόνια της ζωής τους, ζαρωμένες, φαινομενικά τσακισμένες, αλλά βλέποντας μέσα στα μάτια τους παρατηρεί κανείς τη σπίθα της ίδιας της ζωής, μια σπίθα άσβεστη μέχρι και την τελευταία στιγμή.

Αυτά τα όνειρα, που περιμένουν υπομονετικά μια πανσέληνο για να πραγματοποιηθούν, όντως μας κρατάνε ζωντανούς... Μας δίνουν δύναμη για να αντέξουμε τα πάντα, μέχρι την επόμενη πανσέληνο, οπόταν και θα υπάρξει μια ακόμη ευκαιρία για να πραγματοποιηθούν. Γι’αυτήν την ευκαιρία περιμένει κι η γερασμένη ελπίδα.

Αλλά, κι αν υπάρξουν κάποιες ελπίδες που δε θ’αντέξουν πλέον, δεν πειράζει... Αθάνατα θα είναι τα όνειρα που τις μετέφεραν, κι όταν γυρίζουμε το βλέμμα προς τ’αστέρια, θα τα βλέπουμε εκεί να μας χαμογελούν και να δίνουν καινούριες ελπίδες στα υπόλοιπα όνειρά μας, να ανανεώνουν τη δύναμη τους και να τα προτρέπουν να αντέξουν μέχρι την επόμενη πανσέληνο: «Υπομονή, αντέξτε, η ελπίδα είναι ζωντανή ακόμη, η επόμενη πανσέληνος μπορεί να είναι η τυχερή, να είναι αυτή που θα αλλάξει τη ζωή...». Ίσως αυτά τα υπόλοιπα να πραγματοποιηθούν στην επόμενη πανσέληνο...

Είχα την τύχη να ζήσω μια τέτοια πανσέληνο... Όπου ένα όνειρο άντεξε και επιτέλους πραγματοποιήθηκε... Όπου ένας μεγάλος έρωτας γεννήθηκε, κάτω από την ίδια την πανσέληνο, συντροφιά με τον ήχο του παφλασμού των κυμάτων της θάλασσας... Ναι, είχα αυτήν την μεγάλη τύχη... Κι αν αυτό το όνειρο επιβιβάστηκε, νωρίτερα απ’ότι θα’πρεπε, στο φεγγάρι, και έφτασε ήδη στ’αστέρια, δεν πειράζει... Έδωσε τη θέση του σ’ένα άλλο όνειρο, που κουβαλάει στοργικά μια βρεφική, ακόμα, ελπίδα, την ελπίδα του να συνεχίσει το όνειρο που ήδη πραγματοποιήθηκε· και από εκεί ψηλά, το παλιό όνειρο προτρέπει το καινούριο να συνεχίσει: «Υπομονή, άντεξε, η ελπίδα είναι νέα, η επόμενη πανσέληνος μπορεί να είναι η τυχερή, να είναι αυτή που θα αλλάξει τη ζωή...».

Αφιερωμένο σε μια Μαρτιάτικη πανσέληνο, που μου άλλαξε ήδη τη ζωή... Το καινούριο πλέον όνειρο είναι ζωντανό, επιμένει και περιμένει μέχρι να πραγματοποιηθεί ...

Υπομονή, ίσως στην επόμενη πανσέληνο... Η ελπίδα είναι ακόμα νεανική...

Ludwig van Beethoven - Moonlight Sonata (1st movement)